محققان دانشگاه علوم پزشکی دانشگاه تهران موفق به تهیه و ارزیابی دارویی در سایز نانوذره شدند که میتواند بر کنترل و بهبود بیماری ‏التهاب روده مؤثر باشد.‏

به گزارش پایگاه فراخوانهای علمی پژوهشی کشور (callforpapers.ir) افروز سعادت‌زاده با اشاره به این طرح اظهار کرد: این ذرات می‌توانند به شکل قرص یا کپسول با روکش روده‌ای درآمده و پس از انجام مطالعات بالینی در چارت ‏درمانی بیماری التهابی روده یا همان ‏IBD‏ مورد استفاده قرار گیرند. همچنین انتظار می‌رود که نانوذرات تهیه شده بتوانند در درمان سایر ‏بیماری‌های التهابی، پیشگیری از التهاب و نیز درمان عفونت‌های سیستمیک مؤثر باشند.‏

وی افزود: مهمترین خصوصیات نانوذرات که آن‌ها را به سیستم‌های مطلوبی جهت حمل فرآورده‌های زیستی، پپتیدها و پروتئین‌ها تبدیل کرده ‏است،‌ کاهش دوز مورد نیاز دارو،‌ کاهش تغییرات غلظت خونی و افزایش آثار فارماکولوژیک دارو ‏در بافت هدف است.‏

محقق طرح خاطرنشان کرد: از آنجا که راه خوراکی،‌ شایع‌ترین و مرسوم‌ترین روش تجویز داروهاست، با به کاربردن سیستم‌های مخاط چسب،‌ می‌توان جذب خوراکی ‏برخی داروها را از لوله گوارش افزایش داد. از طرفی استفاده از پلیمر ‏PLGA‏ به دلیل زیست سازگاری و زیست تخریب پذیری،‌ از بروز تداخل ‏نانوذرات با بافت التهابی و نیز هرگونه بقایای پلیمری در بدن جلوگیری می‌کند.‏

سعادت‌زاده درباره دیگر نتایج این طرح تصریح کرد: بر اساس مطالعات بسیاری ثابت شده است که اثرات مطلوب پروبیوتیک‌ها، ‏بواسطه تولید ترکیبات زیستی فعالی است که متابولیت‌های آن‌ها قلمداد می‌شوند. در این پژوهش سعی شد با بهره‌گیری از سیستم‌های ‏دارورسانی ذره‌ای، فرآورده‌ای تولید شود که بتواند متابولیت‌های استخراج شده پروبیوتیکی را که در حامل پلیمری زیست سازگار انباشت شده ‏بودند، بطور هدفمند به سلول‌های التهابی روده رسانده و روشی نوین در درمان بیماری‌های التهابی روده به کار گرفته شود.

وی افزود: در این تحقیق ابتدا عصاره‌ای از پروبیوتیک‌ها بصورت تغلیظی استخراج شد و در تولید نانوذرات پلیمری ‏PLGA‏ مورد استفاده ‏قرار گرفت. در ادامه با استفاده از روکش مخاط چسب زیست تخریب پذیر روی نانوذرات ساخته شده و تجویز آن از راه خوراکی، به بررسی اثر بخشی فرآورده تهیه شده در درمان مدل حیوانی مبتلا به کولیت پرداخته شد.‏

سعادت زاده در ادامه گفت: نتایج، اثرات مفید عصاره پروبیوتیکی لیوفیلزه استخراج شده از باکتری ‏L. casei‏ را در درمان ‏IBD‏ نشان ‏می‌دهد. از طرفی،‌ سیستم دارورسانی به کار رفته در این پروژه،‌ علاوه بر دارا بودن خصوصیت نانوذره‌ای، به دلیل خاصیت مخاط چسبی قادر ‏است زمان اقامت عصاره‌ی هیدروفیل را در غشاهای مخاطی و بافت هدف افزایش داده و به عنوان یک حامل اختصاصی برای استفاده‌ی ‏خوراکی فرآورده به کار رود.

وی خاطرنشان کرد: فرآورده نانویی تهیه شده بدلیل زیستی بودن عصاره و نیز زیست سازگاربودن پلیمرهای بکار رفته دارای خاصیت عدم سمیت بود.‏

نتایج این کار تحقیقاتی در مجله ‏«Fundamental & Clinical Pharmacology‏» به ‏چاپ رسیده است.