نظریه «تعامل انسان با ایده‌های فضایی- هندسی در معماری» در دانشگاه علم و صنعت ایران توسط صاحب نظریه مذکور که آن را در رساله دکتری خود ارائه کرده است، تشریح شد.

به گزارش پایگاه فراخوانهای علمی پژوهشی کشور (callforpapers.ir) مهندس نقره­‌کار در جلسه فرهنگی استادان دانشگاه علم و صنعت ایران، در خصوص طرح مساله نظریه خود گفت: حکمت و فلسفه هنر و معماری معاصر و راهبردها و کاربردهای ناشی از آن، به بحران و ناهنجاری­‌های فزاینده­‌ای دچار شده است. حاصل این وضعیت در طراحی معماری، بی ارتباط شدن ایده­‌های فضایی- هندسی معماران از نیازهای واقعی و متنوع مخاطبان و خودبنیادی فرم از محتواست و جدایی صورت از معنا و سرانجام، صورت­پرستی (فرمالیسم)، گونه­‌ای بت­ پرستی در حوزه هنر و معماری تلقی می­‌شود.

وی در این رساله، راه برون­رفت از بحران را، پیروی از مکتب اسلام و ابعاد نظری- عملی آن و تجربه­‌های مثبت تاریخی در تمدن اسلامی می­‌داند.

نقره‌کار در توضیح این نظریه تصریح کرد: این نظریه علاوه بر ساختار جهان­بینی و معرفت­ شناسی اسلامی، بر پایه انسان­ شناسیِ برگرفته از روایتی از حضرت علی(ع) است که ایشان نفس انسان را دارای چهار مرتبه گیاهی، حیوانی، عقلانی و روحانی دانسته و برای هر کدام از نفوس، پنج قوه و دو حاصل ادراکی برشمرده است.

وی خاطرنشان کرد: مطابق این رساله، معماری گرایشی میان­ دانشی است با این توضیح که در فرایند طراحی، ایده­‌های هنرمندان و معماران، از عمیق­ ترین لایه­‌های وجودی آنها سرچشمه می­‌گیرد و مخاطبان و استفاده­ کنندگان آنها هم انسانها هستند، پس اگر معماری را به عنوان یک پدیده در نظر بگیریم، هم علت فاعلی و هم علت غایی آن جزو علوم انسانی شمرده می­‌شوند.

نقره‌کار افزود: از سوی دیگر، چگونگی کالبدپردازی و پیکربندی بنا به عنوان علت­های صوری و مادی آن، به مواد و مصالح مادی مربوط می­‌شود، بنابراین معماری به حوزه علوم تجربی نیز راه می­‌یابد. همچنین معماری در بستر طبیعت، سامان پیدا می­‌کند پس عوامل محیطی موثر بر آن هم در حوزه علوم زیستی وارد می­‌شود. بنابراین در مجموع، معماری با هر سه حوزه علوم مادی، زیستی و انسانی سر و کار دارد و تعریف اجمالی «معماری= مهندسی ساختمان+هنر ساختمان» را می­‌توان پذیرفت.