محققان آمریکایی به بررسی برهم‌کنش میان نانوزیست‌کامپوزیت‌ها با پروتئین‌های موجود در بدن پرداختند. هدف آنها درک بهتر این برهم‌کنش و استفاده از نتایج آن در بخش تولید دارو و ادوات پزشکی است.

به گزارش بنانیوز (BanaNews.ir) یک تیم تحقیقاتی موفق به کسب اطلاعاتی شده‌است که به دانشمندان در جهت درک بهتر برهم‌کنش میان پلیمرها یا خودآرایی زیست پلیمرها کمک می‌کند. این گروه تحقیقاتی به درک رفتار نانومواد موجود در سلول‌ها پرداختند و به نتایجی رسیدند که شاید یک روز برای ساخت نانوکامپوزیت‌های زیستی جهت استفاده در سیستم‌های دارورسانی، بافت‌های مصنوعی و زیست‌حسگرها کمک کند.

پژوهشگران نتایج یافته‌های خود را در قالب مقاله‌ای با عنوان “Bionanocomposites: Differential Effects of Cellulose Nanocrystals on Protein Diblock Copolymers,” در نشریه BioMacromolecules به چاپ رساندند. این پروژه با همکاری محققانی از موسسه پلی‌تکنیک دانشگاه نیویورک انجام شده‌است.

نانوزیست‌کامپوزیت‌ حوزه‌ای است که در آن رشته‌هایی نظیر شیمی، زیست‌شناسی، مهندسی بافت، مهندسی مواد و فناوری‌نانو دخالت دارند.

پژوهشگران رشته پزشکی معتقدند که نانوزیست‌کامپوزیت‌ها پتانسیل‌های بسیار زیادی دارد، برخلاف رشته مهندسی مواد، ترکیبات به کار رفته در این حوزه زیست‌سازگار بوده و توسط سیستم دفاعی بدن دفع نمی‌شود.

زیست‌کامپوزیت‌ها در طبیعت به تنهایی یافت نمی‌شوند و دانشمندان دقیقا نمی‌دانند که برهم‌کنش این ترکیبات با مواد موجود در بدن نظیر لیپیدها، اسید‌های نوکلئیک و مواد آلی دیگر به چه شکل صورت می‌گیرد.

در این پژوهش محققان به دنبال نحوه برهم‌کنش زیست‌کامپوزیت‌ها با دیگر پلیمرهای پروتئینی هستند. این نتایج می‌تواند به آنها کمک کند تا به نحوه برهم‌کنش میان مواد زیست‌کامپوزیتی با بدن انسان پی ببرند و از آن در حوزه پزشکی استفاده کنند.

مواد مورد آزمایش در این پژوهش از پلیمرهای پروتئینی مهندسی شده و نانوبلورهای سلولزی تشکیل شده‌است؛ این ترکیبات در پزشکی کاربردهای متعددی دارند. این نانوکامپوزیت‌های زیستی می‌تواند به عنوان داربست برای رشد بافت‌ها و مواد زیستی سنتزی به کار رود. همچنین از آنها می‌توان به‌عنوان جایگزین پلیمرهای نفتی که در حال حاضر استفاده می‌شود، استفاده کرد.

محققان این پروژه به دنبال ماکرومولکول‌های مهندسی شده‌ای هستند که بتوان از آنها در رهایش دارویی، تصویربرداری و حوزه انرژی استفاده کرد. هدف اصلی محققان، طراحی و تولید ساختارهای مصنوعی برای استفاده در بخش درمان، زیست کاتالیست و داربست‌های زیستی است.