کتاب بنیان IVF در ایران منتشر شد/ نگاهی به درمان ناباروری

 

کتاب بنیان IVF در ایران، تالیف دکتر ابوطالب صارمی (پدر IVF در کشور) با هدف تشریح روند پایه گذاری روش بارداری آزمایشگاهی در کشور منتشر شد.

به گزارش پایگاه فراخوانهای علمی پژوهشی کشور ؛ با توجه به اینکه امروزه ۲۰ درصد زوج ها از یکی از انواع ناباروری رنج می برند، نیاز به IVF و شاخه های آن بیشتر از هر زمان دیگری احساس می شود. در واقع IVF، شاید یکی از نمونه های علمی – کاربردی با تکنولوژی نوین باشد به همین دلیل IVF انسانی به سرعت در سراسر جهان در حال گسترش است و تاکنون بیش از ۵/۳ میلیون نوزاد در سراسر جهان به این روش به دنیا آمده اند.

دکتر صارمی در این کتاب با اشاره به پیشرفت های زیادی که امروزه در فناوری ژنتیک بوجود آمده است، تصریح می کند: اکنون صدها ژن در یک سلول شناسایی شده، تشخیص بیماری های ژنتیکی در جنین، وعده جلوگیری از بیماری های ژنتیکی در نوزادان را می دهد. در واقع اخلاق در این زمینه بسیار جدی شده است و با تعیین «ژنوتیپ» جنین، پیش بینی دقیقی از زندگی آینده و سلامت او فراهم می شود.

وی در قسمتی از این کتاب به خاطرات خودش اشاره می کند و می نویسد: در سال ۱۳۶۷ خورشیدی، برای اولین بار در کشور، نخستین بچه را از طریق روش GIFT ( نوعی روش IVF ) به دنیا آوردم که موفقیت آن را در کنگره ناباروری علوم پزشکی ایران در سال ۱۳۶۸ اعلام کردیم، این مستند در آن کنگره آرشیو شده است. پس از آن دستگاه های لازم وارد شد و مهیای شروع کار برای IVF  بودیم. به علت تحریم، محیط کشت را نمی توانستیم، وارد کنیم که سرانجام موفق به درست کردن محیط کشت شدم. آزمایشگاه IVF  آماده شد و شروع کردم به کشت جنین به عنوان جنین شناس و بالاخره نخستین دوقلوی های آزمایشگاهی در روز شنبه ۷ دی ۱۳۷۰ با روش IVF به نام های هادی با وزن دو کیلو و ۲۵۰ گرم و مهدی با وزن دو کیلو و ۸۰۰ گرم با همکاری تیمی متشکل از دکتر حسن مهاجری و بدون کمک گرفتن از خارج کشور یا کمک خارجی از یک مادر ۲۷ ساله آذربایجانی به دنیا آمدند.

صارمی با اشاره به اینکه طی سال های پس از تولد اولین کودکان متولد شده به کمک روش IVF ، کودکان زیادی از طریق مراکز درمانی ناباروری در تهران و شهرستان متولد شده اند، می گوید: برای پاسخگویی به نیاز درمانی زوج های نازا در کشور، نیازمند تاسیس حداقل ۵۰ مرکز درمان ناباروری هستیم.

وی اظهار می دارد: تاسیس مراکز ناباروری مثل رویان، شیراز، اصفهان، گیلان، مشهد، ارومیه، یزد، ابن سینا، تبریز و … را به فال نیک می گیرم و آرزو دارم که تعداد این مراکز افزایش پیدا کند تا علاوه بر رفع نیاز کشور، بتوانیم قطب دانش این شاخه از علوم باشیم.

 

اشتراک گذاری نوشته در:

دیدگاهتان را بنویسید